Gurucharitra Adhyay 14 PDF – गुरुचरित्र अध्याय 14
Gurucharitra Adhyay 14 PDF in Marathi
Gurucharitra Adhyay 14 PDF: गुरुचरित्राचा अध्याय 14, हिंदू धर्मातील एक पवित्र ग्रंथ, एक महत्त्वपूर्ण अध्याय आहे ज्यामध्ये खोल आध्यात्मिक शिकवण आणि कथा आहेत.
हा अध्याय पूज्य संत आणि देवता, गुरुदेव दत्तात्रेय यांच्या जीवनाशी संबंधित दैवी अनुभव आणि चमत्कारांचा अभ्यास करतो.
पौराणिक कथा, नैतिक धडे आणि प्रगल्भ शहाणपणाच्या समृद्ध मिश्रणासह, अध्याय 14 भक्तांना अध्यात्मिक मार्ग आणि दैवी कृपेची अमूल्य अंतर्दृष्टी देते.
Read Also: Gurucharitra Adhyay 14 Benefits in Marathi – गुरुचरित्र 14 वा अध्याय फायदे मराठी
एका समृद्ध राज्यावर राज्य करणार्‍या यदू नावाच्या राजाच्या परिचयाने अध्याय सुरू होतो.
आपली वैभवशाली जीवनशैली असूनही, यदूला शून्यतेची भावना वाटली आणि खरी पूर्तता शोधण्यासाठी मार्गदर्शन मागितले.
ऋषींच्या गटाशी सामना करून, त्यांनी त्यांचा सल्ला घेतला आणि दैवी गुरु, गुरुदेव दत्तात्रेय यांच्याकडे निर्देशित केले.
यदुने नम्रपणे गुरुदेवांकडे जाऊन आध्यात्मिक ज्ञानाची तीव्र इच्छा व्यक्त केली.
यदूच्या प्रामाणिकपणाने प्रभावित होऊन गुरुदेवांनी त्याला दैवी ज्ञानाचा आशीर्वाद देण्याचा निर्णय घेतला.
अनेक संवादांदरम्यान, गुरुदेवांनी अस्तित्वाचे स्वरूप, सांसारिक आसक्तीचा भ्रम आणि मुक्तीचा मार्ग याविषयी सखोल शिकवण सामायिक केली.
अध्याय 14 गुरुदेवांच्या चमत्कारांच्या आणि दैवी हस्तक्षेपांच्या मोहक कथांद्वारे त्यांच्या करुणा आणि सर्वशक्तिमानतेवर प्रकाश टाकतो.
अशाच एका घटनेत शिकारींच्या एका गटाचा समावेश आहे ज्यांनी शिकार करताना अनावधानाने एका खगोलीय जीवाला इजा केली. पश्चातापाने भरलेल्या, ते मुक्ती मिळवण्यासाठी गुरुदेवांकडे गेले.
गुरुदेवांनी त्यांच्या दैवी कृपेने त्यांना केवळ त्यांच्या कृतीच्या परिणामातून मुक्त केले नाही तर त्यांच्या जीवनात कायमस्वरूपी परिवर्तन घडवून त्यांना सत्मार्गाकडे नेले.
या अध्यायात गुरुदेवांच्या त्यांच्या भक्तांचे आंतरिक विचार आणि इच्छा जाणण्याची विलक्षण क्षमता देखील चित्रित केली आहे.
त्याच्या सर्वज्ञानाद्वारे, त्याने व्यक्तींना त्यांच्या शंका आणि भीतीवर मात करण्यासाठी मार्गदर्शन केले, त्यांना सद्गुण जीवन जगण्यास सक्षम केले.
Read Also: Gurucharitra 18 Adhyay Benefits in Marathi – श्री गुरुचरित्र अध्याय अठरावा फायदे
ही उदाहरणे गुरुदेवांच्या त्यांच्या भक्तांच्या जीवनातील दैवी उपस्थिती आणि त्यांच्या आध्यात्मिक वाढीसाठी त्यांच्या अटल वचनबद्धतेची आठवण करून देतात.
गुरुचरित्रातील अध्याय 14 हा आध्यात्मिक मार्गदर्शक म्हणून काम करतो, वेळ आणि स्थानाच्या पलीकडे असलेल्या सखोल शिकवणी देतो.
हे एखाद्याच्या आध्यात्मिक प्रवासात श्रद्धा, भक्ती आणि परमात्म्याला शरण जाण्याच्या महत्त्वावर जोर देते.
धडा स्पष्ट करतो की गुरुदेव दत्तात्रेयांची कृपा अमर्याद आणि प्रामाणिकपणे आणि नम्रतेने शोधणार्‍या सर्वांसाठी प्रवेशयोग्य आहे.
अध्याय 14 च्या कथनात भक्त मग्न असताना, त्यांना करुणा, निःस्वार्थता आणि भौतिक संपत्तीपासून अलिप्तता यासारखे सद्गुण जोपासण्याची प्रेरणा मिळते.
Read Also: Aarti Sangrah Marathi PDF – संपूर्ण मराठी आरती संग्रह व फायदे
शिकवणी व्यक्तींना भौतिक जगाच्या क्षणिक स्वरूपाच्या पलीकडे पाहण्यास आणि आध्यात्मिक प्रबोधन आणि मुक्तीसाठी प्रयत्न करण्यास प्रोत्साहित करतात.
Gurucharitra Adhyay 14 – गुरुचरित्र अध्याय 14
श्रीगुरुचरित्र अध्याय १४
श्री गणेशाय नमः I श्रीसरस्वत्यै नमः I श्रीगुरुभ्यो नमः I
नामधारक शिष्य देखा I विनवी सिद्धासी कवतुका I
प्रश्न करी अतिविशेखा I एकचित्ते परियेसा II १ II
जय जया योगीश्वरा I सिद्धमूर्ति ज्ञानसागरा I
पुढील चरित्र विस्तारा I ज्ञान होय आम्हांसी II २ II
उदरव्यथेच्या ब्राह्मणासी I प्रसन्न जाहले कृपेसी I
पुढे कथा वर्तली कैसी I विस्तारावे आम्हांप्रति II ३ II
ऐकोनि शिष्याचे वचन I संतोष करी सिद्ध आपण I
गुरुचरित्र कामधेनु जाण I सांगता जाहला विस्तारे II ४ II
ऐक शिष्या शिखामणि I भिक्षा केली ज्याचे भुवनी I
तयावरी संतोषोनि I प्रसन्न जाहले परियेसा II ५ II
गुरुभक्तीचा प्रकारु I पूर्ण जाणे तो द्विजवरू I
पूजा केली विचित्रु I म्हणोनि आनंद परियेसा II ६ II
तया सायंदेव द्विजासी I श्रीगुरू बोलती संतोषी I
भक्त हो रे वंशोवंशी I माझी प्रीति तुजवरी II ७ II
ऐकोनि श्रीगुरुचे वचन I सायंदेव विप्र करी नमन I
माथा ठेवून चरणी I न्यासिता झाला पुनःपुन्हा II ८ II
जय जया जगद्गुरू I त्रयमूर्तींचा अवतारू I
अविद्यामाया दिससी नरु I वेदां अगोचर तुझी महिमा II ९ II
विश्वव्यापक तूंचि होसी I ब्रह्मा-विष्णु-व्योमकेशी I
धरिला वेष तूं मानुषी I भक्तजन तारावया II १० II
तुझी महिमा वर्णावयासी I शक्ति कैंची आम्हांसी I
मागेन एक आता तुम्हांसी I तें कृपा करणे गुरुमूर्ति II ११ II
माझे वंशपारंपरी I भक्ति द्यावी निर्धारी I
इहे सौख्य पुत्रपौत्री I उपरी द्यावी सद्गति II १२ II
ऐसी विनंति करुनी I पुनरपि विनवी करुणावचनी I
सेवा करितो द्वारयवनी I महाशूरक्रुर असे II १३ II
प्रतिसंवत्सरी ब्राह्मणासी I घात करितो जीवेसी I
याचि कारणे आम्हांसी I बोलावीतसे मज आजि II १४ II
जातां तया जवळी आपण I निश्चये घेईल माझा प्राण I
भेटी जाहली तुमचे चरण I मरण कैचे आपणासी II १५ II
संतोषोनि श्रीगुरूमूर्ति I अभयंकर आपुले हाती I
विप्रमस्तकी ठेविती I चिंता न करी म्हणोनिया II १६ II
भय सांडूनि तुवां जावे I क्रुर यवना भेटावे I
संतोषोनि प्रियभावे I पुनरपि पाठवील आम्हांपाशी II १७ II
जंववरी तू परतोनि येसी I असो आम्ही भरंवसी I
तुवां आलिया संतोषी I जाऊ आम्हीं येथोनि II १८ II
निजभक्त आमुचा तू होसी I पारंपर-वंशोवंशी I
अखिलाभीष्ट तू पावसी I वाढेल संतति तुझी बहुत II १९ II
तुझे वंशपारंपरी I सुखे नांदती पुत्रपौत्री I
अखंड लक्ष्मी तयां घरी I निरोगी होती शतायुषी II २० II
ऐसा वर लाधोन I निघे सायंदेव ब्राह्मण I
जेथे होता तो यवन I गेला त्वरित तयाजवळी II २१ II
कालांतक यम जैसा I यवन दुष्ट परियेसा I
ब्राह्मणाते पाहतां कैसा I ज्वालारूप होता जाहला II २२ II
विमुख होऊनि गृहांत I गेला यवन कोपत I
विप्र जाहला भयचकित I मनीं श्रीगुरूसी ध्यातसे II २३ II
कोप आलिया ओळंबयासी I केवी स्पर्शे अग्नीसी I
श्रीगुरूकृपा होय ज्यासी I काय करील क्रुर दुष्ट II २४ II
गरुडाचिया पिलीयांसी I सर्प तो कवणेपरी ग्रासी I
तैसे तया ब्राह्मणासी I असे कृपा श्रीगुरुची II २५ II
कां एखादे सिंहासी I ऐरावत केवीं ग्रासी I
श्रीगुरुकृपा होय ज्यासी I कलिकाळाचे भय नाही II २६ II
ज्याचे हृदयीं श्रीगुरुस्मरण I त्यासी कैंचे भय दारुण I
काळमृत्यु न बाधे जाण I अपमृत्यु काय करी II २७ II
ज्यासि नांही मृत्यूचे भय I त्यासी यवन असे तो काय I
श्रीगुरुकृपा ज्यासी होय I यमाचे मुख्य भय नाही II २८ II
ऐसेपरी तो यवन I अन्तःपुरांत जाऊन I
सुषुप्ति केली भ्रमित होऊन I शरीरस्मरण त्यासी नाही II २९ II
हृदयज्वाळा होय त्यासी I जागृत होवोनि परियेसी I
प्राणांतक व्यथेसी I कष्टतसे तये वेळी II ३० II
स्मरण असे नसे कांही I म्हणे शस्त्रे मारितो घाई I
छेदन करितो अवेव पाही I विप्र एक आपणासी II ३१ II
स्मरण जाहले तये वेळी I धांवत गेला ब्राह्मणाजवळी I
लोळतसे चरणकमळी I म्हणे स्वामी तूंचि माझा II ३२ II
येथे पाचारिले कवणी I जावे त्वरित परतोनि I
वस्त्रे भूषणे देवोनि I निरोप दे तो तये वेळी II ३३ II
संतोषोनि द्विजवर I आला ग्रामा वेगवत्र I
गंगातीरी असे वासर I श्रीगुरुचे चरणदर्शना II ३४ II
देखोनिया श्रीगुरूसी I नमन करी तो भावेसी I
स्तोत्र करी बहुवसी I सांगे वृत्तांत आद्यंत II ३५ II
संतोषोनि श्रीगुरूमूर्ति I तया द्विजा आश्वासिती I
दक्षिण देशा जाऊ म्हणती I स्थान-स्थान तीर्थयात्रे II ३६ II
ऐकोनि श्रीगुरुंचे वचन I विनवीतसे कर जोडून I
न विसंबे आतां तुमचे चरण I आपण येईन समागमे II ३७ II
तुमचे चरणाविणे देखा I राहो न शके क्षण एका I
संसारसागर तारका I तूंचि देखा कृपासिंधु II ३८ II
उद्धरावया सगरांसी I गंगा आणिली भूमीसी I
तैसे स्वामी आम्हासी I दर्शन दिधले आपुले II ३९ II
भक्तवत्सल तुझी ख्याति I आम्हा सोडणे काय नीति I
सवे येऊ निश्चिती I म्हणोनि चरणी लागला II ४० II
येणेपरी श्रीगुरूसी I विनवी विप्र भावेसी I
संतोषोनि विनयेसी I श्रीगुरू म्हणती तये वेळी II ४१ II
कारण असे आम्हा जाणे I तीर्थे असती दक्षिणे I
पुनरपि तुम्हां दर्शन देणे I संवत्सरी पंचदशी II ४२ II
आम्ही तुमचे गांवासमीपत I वास करू हे निश्चित I
कलत्र पुत्र इष्ट भ्रात I मिळोनी भेटा तुम्ही आम्हां II ४३ II
न करा चिंता असाल सुखे I सकळ अरिष्टे गेली दुःखे I
म्हणोनि हस्त ठेविती मस्तके I भाक देती तये वेळी II ४४ II
ऐसेपरी संतोषोनि I श्रीगुरू निघाले तेथोनि I
जेथे असे आरोग्यभवानी I वैजनाथ महाक्षेत्र II ४५ II
समस्त शिष्यांसमवेत I श्रीगुरू आले तीर्थे पहात I
प्रख्यात असे वैजनाथ I तेथे राहिले गुप्तरूपे II ४६ II
नामधारक विनवी सिद्धासी I काय कारण गुप्त व्हावयासी I
होते शिष्य बहुवसी I त्यांसी कोठे ठेविले II ४७ II
गंगाधराचा नंदनु I सांगे गुरुचरित्र कामधेनु I
सिद्धमुनि विस्तारून I सांगे नामकरणीस II ४८ II
पुढील कथेचा विस्तारू I सांगता विचित्र अपारु I
मन करूनि एकाग्रु I ऐका श्रोते सकळिक हो II ४९ II
इति श्रीगुरूचरित्रामृते परमकथाकल्पतरौ श्रीनृसिंहसरस्वत्युपाख्याने सिद्ध-नामधारकसंवादे क्रुरयवनशासनं-सायंदेववरप्रदानं नाम चतुर्दशोSध्यायः II श्रीगुरूदत्तात्रेयार्पणमस्तु II श्रीगुरुदेवदत्त II
Conclusion (निष्कर्ष)
गुरुचरित्र अध्याय १४ हा दैवी अनुभव आणि आध्यात्मिक ज्ञानाचा खजिना आहे.
हे भक्तांना गुरुदेव दत्तात्रेयांच्या जीवनाची आणि शिकवणीची झलक देते, त्यांना आत्म-साक्षात्काराच्या मार्गावर जाण्यासाठी आणि परमात्म्याशी त्यांचे संबंध अधिक दृढ करण्यासाठी प्रेरित करते.
या अध्यायातील धड्यांचा अभ्यास करून आणि अंतर्भूत करून, भक्त त्यांचे जीवन बदलू शकतात, दैवी उपस्थितीत समाधान मिळवू शकतात आणि शेवटी मुक्ती मिळवू शकतात.